از حكيمي 
پرسیدم..... ، چطور ، بهتر زندگی کنم ؟
 با كمی مكث جواب داد : گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر
 ، با اعتماد ، زمان حالت را بگذران ،
 و بدون ترس برای آینده آماده شو .
ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز .
 شک هایت را باور نکن ، وهیچگاه به باورهایت شک نکن .
زندگی شگفت انگیز است ، در صورتیكه بدانی چطور زندگی کنی .
پرسیدم ، آخر .... ،
 و او بدون اینكه متوجه سؤالم شود ،
ادامه داد : مهم این نیست که قشنگ باشی ... ، قشنگ این است که مهم باشی !
حتی برای یک نفر .
 كوچك باش و عاشق ... كه عشق ، خود میداند آئین بزرگ كردنت را ..
بگذارعشق خاصیت تو باشد ، نه رابطه خاص تو با کسی .
موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن ..
داشتم به سخنانش فكر میكردم كه نفسی تازه كرد وادامه داد ...
 زلال باش .... ،‌ زلال باش .... ،
فرقی نمی كند كه گودال كوچك آبی باشی ، یا دریای بیكران ،
 زلال كه باشی ، آسمان در تو پیداست.
 دو چيز را هميشه فراموش كن:
 خوبي كه به كسي مي كني
بدي كه كسي به تو مي كند
هميشه به ياد داشته باش:
در مجلسي وارد شدي زبانت را نگه دار
در سفره اي نشستي شكمت را نگه دار
 در خانه اي وارد شدي چشمانت را نگه دار
 در نماز ايستادي دلت را نگه دار
 دنيا دو روز است: يك با تو و يك روز عليه تو
 روزي كه با توست مغرور مشو
 و روزي كه عليه توست مايوس نشو.
 چرا كه هر دو پايان پذيرند.
به چشمانت بياموز كه هر كسي ارزش نگاه ندارد
 به دستانت بياموز كه هر گلي ارزش چيدن ندارد
 به دلت بياموز كه هر عشقي ارزش پرورش ندارد
 در دنيا فقط 3 نفر هستند كه بدون هيچ چشمداشت و منتي و فقط به خاطر خودت خواسته هايت را بر طرف ميكنند،
 پدر و مادرت و نفر سومي كه خودت پيدايش ميكني،
 مواظب باش كه از دستش ندهي و بدان كه تو هم براي او نفر سوم خواهي بود.
  هيچگاه عشق را با محبت، دلسوزي، ترحم و دوست داشتن يكي ندان،
همه اينها اجزاء كوچكتر عشق هستند نه خود عشق.
 هميشه با خدا درد دل كن نه با خلق خدا و فقط به او توكل كن،
آنگاه مي بيني كه چگونه قبل از اينكه خودت دست به كار شوي ، كارها به خوبي پيش مي روند.
 از خدا خواستن عزت است،
اگر برآورده شود رحمت است و اگر نشود حكمت است.
 از خلق خدا خواستن خفت است،
اگر برآورده شود منت است اگر نشود ذلت است.
 پس هر چه مي خواهي از خدا بخواه و در نظر داشته باش كه براي او غير ممكن وجود ندارد و تمام غير ممكن ها فقط براي شماست.